:: ผู้อำนวยการโรงเรียน :: 
 
 
 ว่าที่ ร.ต.เกชา กลิ่นเพ็ง ผู้อำนวยการ โรงเรียนเบญจมราชรังสฤษฎิ์ 
 
 
 
Graphical counter from SEP 2550 
 
 
Oh no! Where's the 
JavaScript ?
Your Web browser does not have JavaScript enabled or does not support JavaScript. Please 
enable JavaScript  on your Web browser to properly view this Web site,
 or 
upgrade  to a Web browser that does support JavaScript; 
Firefox , 
Safari , 
Opera , 
Chrome  or a version of 
Internet Explorer  newer then version 6.
 
 
การสอบกลางภาคเรียนของเด็กเบญจมฯเสร็จสิ้นลงแล้วในวันนี้ 
 
เห็นความตั้งใจของเด็กๆหลายๆคนแล้วอดชื่นใจแทนคุณพ่อคุณแม่ ผู้ปกครองของเด็กคนนั้นๆไม่ได้  ที่เด็กเหล่านั้นมีเป้าหมายในการเรียน 
 
แต่กับเด็กอีกหลายๆคน เห็นแล้วก็อดขื่นขมใจไม่ได้ เพราะสิ่งที่แสดงออกนั้นไม่ได้มีเป้าหมายในการเรียนเอาเสียเลย  ยังทำเล่นๆกับการสอบวัดผลเหมือนเดิมๆ 
 
ได้รับคำบอกเล่าจากคุณครูหลายต่อหลายคน บอกว่า นักเรียนบางคน บางห้อง เห็นการสอบวัดผลนั้นเป็นเหมือนกิจกรรมอะไรก็ไม่รู้ ที่ไม่มีความสำคัญต่อชีวิตพวกเขาเอาเสียเลย  .. เห็นว่าการเข้าห้องสอบนั้นเพียงแค่ไปนั่งกาคำตอบไม่กี่วินาที เพื่อให้ชื่อว่าผ่านการสอบ จะได้หรือตกไม่สนใจ  โดยเฉพาะวิชาหลัก 
 
ได้ฟังเรื่องอย่างนี้มานานนมกาเล แต่สิ่งหนึ่งที่ต่างไปจากอดีตคือจำนวนของเด็กที่คิดอย่างที่กล่าวนับวันจะมีมากขึ้น  แม้ฝ่ายวิชาการจะขู่ว่าจะต้องซ้ำชั้นไม่จบหลักสูตรถ้าติดศูนย์  และยิ่งถ้าเป็นตัวประโยคคือ ม.3 หรือ ม.6 จะต้องเรียนซ้ำอีกปี  พวกนี้ก็ไม่สนใจ 
 
จึงมีคำถามว่า เด็กเหล่านี้เข้ามานั่งเรียนไปเพื่ออะไร 
 
ลองวิเคราะห์เล่นๆ 
 
1.ไม่รู้ตัวเองว่าจะเรียนอะไร อย่างไร 
2.ผู้ปกครองบางคนกลัวลูกจะเสียคนถ้าให้ไปเรียนวิชาชีพ เลยให้มานั่งเรียนวิชาสามัญดีกว่า เผื่อจะได้ไม่เสียคน (เป็นเหตุเป็นผลหรือเปล่านะ) 
3.เขาว่าเรียนวิชาสามัญ ถึงสอบตกก็มีตัวช่วย 
 
ฯลฯ  ลองคิดต่อนะครับ 
 
การเรียนในโรงเรียนที่เปิดสอนวิชาสามัญ ที่มุ่งเน้นวิชาการ อย่างที่เบญจมฯแห่งนี้นั้น ผู้ปกครองนักเรียนทุกคนก็รู้ว่าลูกหลานจะต้องใส่ใจในเรื่องการอ่าน การฝึกปฏิบัติ และผู้ปกครองก็รู้สมรรถนะของลูกหลานตนเองอยู่แล้วว่าในเชิงวิชาการนั้นเป็นอย่างไร  แต่บางคนก็ยังเคี่ยวเข็ญให้ลูกหลานมาเรียนสายสามัญทั้งๆที่ความสามารถไปไม่ได้ เป็นการทำร้ายพวกเขาทางอ้อม เพราะเมื่อเขาเรียนไม่ได้ เรียนไม่รู้เรื่อง สิ่งที่ตามมาคือปัญหาร้อยแปด และยิ่งมาอยู่ในหมู่เพื่อนที่มีอาการเดียวกันด้วยแล้ว ปัญหายิ่งมากขึ้นเป็นทวีคูณ  โรงเรียนก็เอาไม่อยู่ แม้แต่ผู้ปกครองเองก็เถอะ 
 
จะมีไม้แข็ง ไม้อ่อนอย่างไร พวกเขาก็ไม่สน จนต้องเดือดร้อนตัวช่วยคือผู้ปกครอง ... หรือไม่ก็คนที่ผู้ปกครองคิดว่าจะช่วยได้  ซึ่งจะมีให้เห็นกันทุกปี กลายเป็นข้อขัดแย้งระหว่างผู้สอนกับผู้ปกครองไปในที่สุด 
 
ปัญหาเหล่านี้จะหมดไปหรือไม่อย่างไรนั้นขึ้นกับความรู้ความเข้าใจของนักเรียน ของผู้ปกครองนักเรียน คือนักเรียนจะต้องรู้ความสามารถของตนเองว่าจะเรียนต่อในสายวิชาการได้หรือไม่ และผู้ปกครองก็จะต้องรู้ศักยภาพของลูกหลานตนเองด้วยว่าจะส่งเสริมให้พวกเขาเรียนต่อในสายใด 
 
แต่เชื่อเถอะ...เรื่องอย่างนี้จะยังมีให้เห็นกันทุกปี ส่วนจะมากหรือน่อยนั้นขึ้นอยู่กับความรู้ความเข้าใจของทั้งผู้ปกครองและตัวนักเรียนเองครับ  
 
 
No Comments have been Posted.
 
 
Please Login to Post a Comment.
 
 
<<  December 2025  >>  
	
	 
 
	Mo 
	Tu 
	We 
	Th 
	Fr 
	Sa 
	Su 
 
 
	 1 
	 2 
	 3 
	 4 
	 5 
	 6 
	 7 
 
	 8 
	 9 
	10 
	11 
	12 
	13 
	14 
 
	15 
	16 
	17 
	18 
	19 
	20 
	21 
 
	22 
	23 
	24 
	25 
	26 
	27 
	28 
 
	29 
	30 
	31 
	  
	  
	  
	  
 
 
No events. 
 
 
 
แบบวัดการรับรู้ของผู้มีส่วนได้ส่วนเสียภายนอก(EIT1)