:: ผู้อำนวยการโรงเรียน ::
นายชัชชัย พุทธสุวรรณ์ ผู้อำนวยการโรงเรียนเบญจมราชรังสฤษฎิ์
Graphical counter from SEP 2550
Oh no! Where's the
JavaScript ?
Your Web browser does not have JavaScript enabled or does not support JavaScript. Please
enable JavaScript on your Web browser to properly view this Web site,
or
upgrade to a Web browser that does support JavaScript;
Firefox ,
Safari ,
Opera ,
Chrome or a version of
Internet Explorer newer then version 6.
ผมเคยคิดกับตัวเองเล่นๆหลังจากอาชีพรับราชการใกล้จะหมดลงว่า .. ทำไมคนใกล้หมดวาระจึงเฝ้าแต่รอคอยวันที่ตัวเองจะถูกปลดประจำการแล้วมักจะรำพึงรำพันกับคนใกล้ๆตัวว่า เหลือเวลาเท่านั้นเท่านี้ แล้วก็วางเฉยกับการงานที่เคยทำมานานกว่าครึ่งชีวิตของตัวเอง.... ทำไมคนๆนั้นจึงไม่คิดมุมกลับบ้างนะว่าต้องขยันทำงานในหน้าที่เพราะเวลาที่จะทำมันเหลือน้อยแล้วนะ
และให้แปลกใจกับใครบางคนทั้งที่เหลือเวลาในการทำงานมากมายนับสิบปีกลับมีความคิดเหมือนใครบางคนที่กำลังจะปลดประจำการ แบบว่ากินแรงเพื่อนไปวันๆ โดยไม่คิดว่าองค์กรที่ตนเองมีหน้าที่ทำงานอยู่นั้นจะเสียหายอย่างไรกับสิ่งที่ตนเองปล่อยปละละเลยไม่ทำหน้าที่เต็มกำลังความสามารถ
สิ่งหนึ่งที่สัมผัสได้คือเมื่อทำงานมานาน ความคิดที่ทำให้เกิดอัตตา คือตัวกูของกูมีมากขึ้น บางคนยึดมั่นถือมั่นไม่มีใครที่จะว่ากล่าวสั่งสอนได้ เพราะถือว่าความคิดตนเองถูกต้องที่สุด เพราะเมื่ออยู่ไปนานวันจะเห็นคนประเภทที่กล่าวนี้มากขึ้น....
ทำงานแต่น้อยแต่อยากได้ค่าแรงมากขึ้น
ผมมีเพื่อนคนหนึ่งทำงานอยู่บริษัทเอกชนแห่งหนึ่ง ตั้งแต่ผมรู้จักเพื่อนคนนี้มา 30-40 ปี ผมเห็นเขากระตือรือร้นที่จะเรียนรู้ตลอด โครงการหรืองานที่ได้รับมอบหมายจะต้องเสร็จสมบูรณ์ตามเวลาที่กำหนดไม่ว่างานนั้นจะเร่งด่วนหรือไม่เร่งด่วน เพื่อนผมคนนี้ทุ่มเทใจให้กับงานจนเป็นที่รู้จักของทุกคนในบริษัทตั้งแต่ระดับบริหารถึงคนงาน
แม้ขณะนี้อายุจะมากแต่ยังคงทำงานในบริษัทนั้นและยังคงทำงานได้เหมือนตอนหนุ่มแน่น...โดยบริษัทจะให้เกษียณเมื่ออายุ 65 ปี... ผมถามเพื่อนว่าทำได้ยังไงเพราะบางเรื่องต้องเป็นหนังหน้าไฟให้กับฝ่ายบริหารที่จะต้องปะทะปฏิสัมพันธ์กับคนงานจำนวนมาก...เพื่อนบอกว่าคิดในแง่ดีและทำงานตรงนั้นให้สนุก เพราะการแก้ปัญหาคืองานที่ท้าทายความสามารถของมนุษย์
ถ้าคนในองค์กรคิดได้อยากให้องค์กรตัวเองเจริญก้าวหน้า ต้องกลับมาคิดกันใหม่ อย่ายึดตัวบุคคลเป็นหลักในการทำงาน ต้องยึดระบบยึดงานในหน้าที่โดยทำหน้าที่ให้เต็มกำลัง อย่างน้อยคิดถึงค่าตอบแทนที่ได้เพราะถ้าไม่มีงานตรงนี้ก็จะไม่มีวันนี้ที่มีแหล่งเลี้ยงชีพ...
แต่ถ้าคุณคิดอีกมุมว่าถ้าไม่มีฉันองค์กรก็ไม่ก้าวหน้าพัฒนามาถึงวันนี้ ถ้าคิดสวนทางอย่างนี้ถือว่าผิดแล้วเพราะหากวันนี้องค์กรที่ตนเองมีหน้าที่การงานอยู่ล้มหายตายจากไป...อะไรจะเกิดขึ้น
อะไรจะเกิดขึ้น....อะไรจะเกิดขึ้น.....
วันนี้..เดี๋ยวนี้ มีคนคิดยึดเอาตนเองเป็นที่ตั้งแล้วคิดว่าตนเองมีบุญคุณกับองค์กร ทำหน้าที่ของตนเองไม่เต็มสูบ..ไม่นานนักความเสื่อมก็จะเริ่มเข้ามาเยือนองค์กรนั้น
ความจริงกาลเวลามิได้ทำให้องค์กรเสื่อม สิ่งที่ทำให้เสื่อมคือคนในองค์กรนั่นเอง
ใครที่คิดเอาตนเองเป็นที่ตั้งขอได้โปรดเอาม่านที่บังตาของท่านออกไปเถิดครับ..แล้วกลับมาทำงานในหน้าที่ของตนเองให้เต็มที่เต็มกำลังกันต่อไป เพื่อความเจริญก้าวหน้าของทุกภาคส่วน
No Comments have been Posted.
Please Login to Post a Comment.
<< January 2025 >>
Mo
Tu
We
Th
Fr
Sa
Su
1
2
3
4
5
6
7
8
9
10
11
12
13
14
15
16
17
18
19
20
21
22
23
24
25
26
27
28
29
30
31
No events.
แบบวัดการรับรู้ของผู้มีส่วนได้ส่วนเสียภายนอก(EIT2)